Benim de aforizmalarım olacak, ismimle anılan bir paradoksum. Weysel Paradoksu. Russel paradoksuyla da kafiyeli, ne güzel... Arkadaşlar "Veysi paradoksu", oğlum "babamın paradoksu" diyecek. Belki seans bitmeden bulurum. "Sevgilimin paradoksu" diyecek Selami öbür kızlara hava basacak. Nasıl heyecanlanıyorum düşündükçe. Annem dikili bir ağacım yok diye üzülmeyecek, öyle ölümsüzlüğe filan aklı ermez; "oğlumun paradoksu var" diyecek komşu kadına. "Ya öyle mi? Hayırlı olsun! Bizim oğlan da kooperatife yazılmış diyecek" o da.

Weysel Paradoksu, hayal ile gerçeğin ve aşk ile cinnetin hem eşiğinde hem de merkezinde sahne alıyor. Bu kitap bir yandan Goethe'nin diğer yandan da Dostoyevski'nin kahramanının günümüze bakan bir izdüşümünü karşımıza çıkarırken; yoğun, zengin ve şaşırtıcı bir anlatım çeşitliliği ile yeni Werther'in Yeraltından Notlarını paylaşıyor bizimle...