Sonsuz Aşk, yitip gitmiş ya da gitmekte olana, yeniden
gelmekte olan hüzne ve umuda, büyük tutkuların ve küçücük
anların kol kola akışına yakılmış grafik bir ağıt. Çizer, şahsi ve
gayrişahsi anlatıların kavşağındaki bir anlatıcıya dönüşürken
''gerçeğe'' saplanıp kalmamasıyla benzerlerinden ayrılıyor ve
art arda gelen haikuvari hikâyelerinin merkezine salt
gözlemlenebilir olanı değil, hissettiğini, hislerle aktarılabilir
olanı da şiirsel biçimde yerleştiriyor.
Portekizli çizer Paulo Monteiro'nun hikâyelerini resimleme ya
da desenlerini hikâyeleme tarzında geniş ilgi alanlarının
sağlam temellerinin yanı sıra, karanlık bir şey de var. Aşk, aile
tarihi, savaş, yalnızlık, çocukluk ve yadigarlar sanatçının
anlatısında en saf hallerini pek de en güvenli olmayan
biçimlerde buluyor.
Ortaya ise her bir paneli kendi tarzında tekil bir esere
dönüşen bu özel kitap çıkıyor.
Sonsuz Aşk ve Diğer Hikâyeler, sonbahar kataloğundaki yerini
aldı ve Eylül ortası itibarı ile okurla buluşuyor.