Hayatımın hiçbir döneminde, hiçbir alanında, haklı olduğum durumlarda bile, duygu ve düşüncelerimde buyurgan ve alma odaklı olmadım.

Ben, karşımda kim olursa olsun, hep veren, ama karşılığında hiçbir şey beklemeyen biri oldum.

Tek isteğim, ağırlığımı koymadan anlaşılmaktı. Ama bunun imkânsızlığını kavrayamayacak kadar saf, içten, gördüğü her insana tanımadan güvenen, deneyimsiz biriydim.

Bu yüzden sessizce istedim. Sessizce ağladım. Sevinçlerimi tek başıma, sessizce yaşadım. Sessizce feryat ettim. Ama büyük kalabalıklar tarafından gürültüyle reddedildim. Ve tüm bu olanlar içerisinde sessizce kayboldum.