Bu kitapta ele aldığım konular sanat ile felsefe arasındaki sınır aralığından
devşirilmiştir. Heykel, müzik ve drama gibi oldukça değişik sanat dallarında
büyüklüğünü kanıtlamış Rodin, Wagner ve Maeterlinck gibi üç sanatçıyı ve
birbirlerinden oldukça farklı ve epey tipik üç düşünürü, Tolstoy, Hegel ve
Nietzsche'yi seçtim. Bu insanların hepsi sanat hakkında çok şey söyledi; özel
konuları irdeleyip genel kuramlar geliştirdiler. Bu kuramların çoğu hayali, dayanıksız
ve acemicedir. Kayda değer düşünceler sunan kuramlara da yer verdim. Bu arada bir
kuramın doğruluğuna değinip o kuramı tarihsel açıdan değerlendirebilirdim ama bu
kitabın asıl meselesi bu değil.
Asıl meselemiz sanat ile felsefe arasındaki etkileşimin, sanatçıdaki düşünürün ve
düşünürdeki sanatçının izini sürmektir. Bu mesele en genel hatlarıyla şöyle ortaya
konulabilir: Sanatçı aslında bir düşünür, düşünür de bir sanatçı mıdır?