"Dünyanın hâllerine, hayata, insana, aileye, hâsılı bütün kurumlara, cemaatlere,… itirazlarımı yükseltiyorum; bir birey olarak, iyi bir yurttaş olarak: varoluşuma sahip çıkıyorum; seçme özgürlüğünün yokluğuna, iğdiş edilmişliğine lânet okuyorum. dünyayı ve hayatı ve insanı güzelleştirmek isteyişimin atıl kalması karşısında da başarısızlığımın ironisine sığınıyorum…" diyen Hayati Baki´nin nihilist tavrını şair ve şiir cephesinden sürdürdüğü bir başkaldırı kitabı "Şair ve Otorite Şiir ve Yanılsama."

´Baba imgesi, otorite´nin yersel ve göksel göstergesidir; yerel anlamda bir ata´yı (ceddi), göksel anlamdaysa tanrı´yı imler; her iki durumda da kesin bir itaat´i öngörür ve önceler. hıristiyani söylemde, isacıl yaklaşımın, itaati, ikrar ve inkâr sözcükleriyle çerçevelemesi, bu sınırlamayı yaparken de ´insanlar´ı öne çıkarması, birey´in (kişinin) dıştalanması anlamına gelir. insanlar (en-nas, halk, kitle), tekil´i değil çoğul´u içerir; oysa, birey, tek´tir ve biricik´tir.