Ben Efnan Zahredar.
Kendimi ailemin biricik kızı, okulumun örnek öğrencisi, dostlarımın sığınağı sanırken yaşadığım her
şeyin gittikçe çirkinleşen bir yalan olduğunu anladığımda artık çok geçti...
Atıldığım karanlık kuyuda uzattığım ellerimi tutan adamın ellerine tutsak kaldım. Onun
cehenneminde yanarken günahlarla kutsandım. Cennet beni kabul etmeyi bırakalı çok oldu.
Cehennem ise efendisine sunabileceği en büyük hediye olarak beni kutsadı.
ÖLÜ KENT benim cehennemim oldu.