Ben ruhumu arkada bıraktım
Sırtımı bahçendeki huş ağacına yasladım
Mantomun düğmeleri açık, nemli rüzgâr göğsümü
selâmlıyor ve saçlarımı

Ben bir reyhan annesiyim estikçe kokusu savrulan
Konuş, susma konuş
Söyle bir yaranın gölgesinde herkesin kendine ağladığını.

Kırlangıçotu
Çobançantası

Açamadığım attarlar kapısı
Söyle dünya geçecek mi?