"Oleeey! Yaşasın kamp! Ruz-ruz-ruz! Kampa gidiyoruz!" diye çığlık çığlığa sevindi Keremcan... 
Ne zamandır bu haberi bekliyordu.
"İzci şendir" şarkısını söyleyerek eve geldi. Dedesi:
– Bu ne hal oğlum?
– Kampa gidiyoruz, dedi elindeki kâğıdı sallayarak.
– Ne kampı?
– Ne kampı olacak? Tabii ki izci kampı, dedi.
Ancak Keremcan'ın mutluluğu kısa sürdü. Ertesi gün okulda çocuklar kendi aralarında konuşuyorlardı:
– Geçen yıl izci kampını kurtlar basmış. Çok sayıda izci ağır yaralanmış!
– Kamptan iki çocuğu haydutlar kaçırmış, tüm aramalara rağmen bulamamışlar!
– Kör bir kuyuda insan kemikleri bulmuşlar!
– Dağda ne bulurlarsa yiyorlarmış!
Keremcan'ın içi kalktı birden. Katılım formunu verdiğine pişman oldu.
Sahiden izci kampı çocukların dediği gibi bir 
yer miydi?