Sonra bu kısa romanı okumaya başladım. Dediğim gibi, ilk kez okuyordum. Sıcak, içten, alabildiğine alçakgönüllü anlatımı kendine çekiverdi beni. Kış sonunda, erken ısınan havayla açmış bahar dallarının pencerelerden göründüğü, Sapanca´da bir evdeydim. Romanın ´dekor´una tıpatıp benzeyen bir ortamda. Gün Batarken Kalp Yarası bitti. Derin bir sızı duyuyordum.
- Selim İleri-

Derin bir ürpertiyle eğildim ve ıslak gözlerinden uzun uzun öptüm. Sonra kendimi onun kollarından kurtararak, dudaklarımda gözlerinin yaşıyla, kaçtım, uzaklaştım...
(Arka Kapak)