Bugün yirmi iki yıllık hayat şiirimin son satırlarını tamamlamaya hazırlanırken şiirimin ne denli olduğuna bir göz atmak istedim. Her gün, sen farkında olmasan bile, Ay'ın şeklini değiştirdiği gibi evrilir. Ben de geride bıraktığım zamanın değerini hep arkama baktığımda anlayıp; cevapsız sorularımı görerek kendi yanıtlarımı bulduğumda onlara inanarak yaşamaktayım. Her ne yaşanmış olursa olsun hayat en güzel hediyedir. Şiir olmak güzeldir ancak şiir yazmak ondan da güzel. Altı yıl önce yazmaya başladığım bu şiirlerin hiçbir satırını öylesine yazmadım, yaşamadım. Her biri benim çocukluğum, gençliğim, aşklarım... Dedim ya her satırın bir anlamı var diye; kimi 18. yaşım kimi 20. yaşım... Bunlar, yirmi iki yıllık hikâyemin en güzel satırları olarak yansıdı. Şimdi yirmi üçün ilk harfleri dökülmeye başladı ve kaç satır sürer yaşamadan bilemem. Ancak hep bir tarafı eksik kalacak nasıl olsa...