Ve Türk tarafına geçtiler... Uzaktan gördükleri özgürce dalgalanan o Türk bayrağının tam yanındaydılar şimdi... O an Süleyman ve ailesi için o sadece bir Türk bayrağı değildi. O bir semboldü! O bir müjdeydi! O bir teselliydi! Aynı ağlayan bir çocuğu annesinin teselli etmesi gibi. Tamam geçti artık; geçti, bitti! diyordu onlara o bayrak.