Bizi izliyorlardı. Çarpık, orantısız ve şekilsiz gölgeler... İzliyor ve çoğalıyorlardı.

Geçmişinde ciddi travmalar yaşayan Baria, yeni başlangıçlar için göl kenarında bir eve taşınır. Başta her şey yolunda ve sıradandır; hayatında kolilerden taşan eşyalar, sık sık ziyaret eden dostlar ve yoğun iş saatleri vardır. Derken gölgeler bir bir görünmeye başlar. Oyun hamurunu andıran biçimsiz bedenler, birbirine bağlanan eşyalar, geçmişle alay eden melodiler ve gittikçe güçlenen uğursuz bir karanlığın çemberinde Baria gün geçtikçe bocalar. Tik tak tik tak.

Çember daralıyordur ve Baria'nın, gölün dipsiz sularından kendisini koruması hiç bu kadar zor olmamıştır.

Sana zannettiğinden de yakınım. Ben her yerdeyim. Küvetteki izlerde, donmuş anlarda, yuvarlak yüzeylerde, her yerdeyim.

Her yerde, her yerde, her yerde...