Baban sofrada bir akşam sana, kah bağıra çağıra kah büyük olmanın verdiği olgunlukla sakin, sınıfta sorulara, söz isteyip cevap verirsen, doğru ya da yanlış, her cümlen için para vermeyi teklif ediyor. Susacak kadar büyüdüğüne göre, kendi geçimini sağlayacak yaştasın demek diyor. Susuşunda kendisine ya da hayata karşı takındığın bir tavır var diye düşünüyor. Susmanın bir tavır olabileceğini öğreniyorsun böylece. Senin işin, bir öğrenci olduğuna göre, derse katılmak. Teklifini kabul ediyorsun. Güllerle süslenmiş bir defterin ilk sayfasına hesaplar tutmaya başlıyorsun. Hiç yalan söylemiyorsun ama, konuştuğunda attığın çizikleri sayarak, konuşmadığının parasını almıyorsun. Böyle böyle başlıyorsun sözlerinin hesabını tutmaya.
(Arka Kapak)