Bir gün birisi elma yedi
Ve başladı hikâyemiz
Acıya sürte sürte yonttukları heykelimiz
Dikildi aynaların karşısına

Biz aynaya her baktığında
Dikine bir dünya görenler
Ve burnundan dünya gelenler çoğu zaman
Bu hiçlik Coğrafyasında
Doğuyu
İlla ki Doğuyu arıyoruz durmadan

Biz ilk doğduğumuzda
Ne anne kelimesi büyüdü dilimizde
Ne de baba
Konuşmayı ilk söktüğümüzde biz
İnsan dedik
İn - San heceleyerek