"Elbisesini değiştirip koyu renk ve daha basit şeyler giyen hekim, elinde alet sandığı, büyük bir cesaretle genç adamların arkasından şehrin bir varoşuna doğru yürüyordu. En kuytu mahallelerden birinde terk edilmiş, yarısı yıkılmış, derme çatma bir kulübe geçici olarak tutulmuştu... Kamari´nin aynı adamları eski tahtalardan uzun bir masa hazırlamışlar, yeri de sazdan, kalın bir tabakayla örtmüşlerdi. Zayıf ve kırış kırış yüzlü, orta yaşlardaki bir erkeğin masaya yatırılmış cesedi hekimin öğrencilerini bekliyrodu. Cesedin aşırı zayıf oluşu onun yarı aç, yarı tok bir yaşam sürdüğünü gösterirken, saçından sakalından dökülen topraklar kısa bir süre de olsa mezarda kaldığına işaret eidyordu.

... Kamari´nin idaresi altında çalıştığı dönemde, İslamın en katı emirlerini ihlal ederek insan cesetlerine otopsi yapmaya dönüşebilir; en iyi ihtimalle de utanç verici, vatandan kovulma cezasına çarptırılırlardı. Bu risk bile onları yaptıkalrından alıkoymuyordu. Gerçek bilgi ve deneyim susuzluğu bunların hepsine değerdi.