Hayat artık umut dağıtan bir türkü değil.Doğal dünyada kaldı tüm güzellikler...Demirden icatlar çoğalıp evler yükseldikçe küçülen sevgilerYerini çıkar birlikteliklerine bıraktı.Renkli camekânlar ve ışıltılı caddelerdeki yoğun karanlık yayıldıkça bütün ruhlaraGeriye kurtlanmış kitaplarVe dibe vurmuş bir gezegen kalıyor.