İçindekileri karşındakine aktaramamak öfke, çaresizlik ve yalnızlık hissini beraberinde getirir. İnsanın bazen bir başkasına değil kendine bile anlatamadığı duyguları olur. İşte bu kitapta zeki ve başarılı bir mimar olan Tarık, en yakınlarına bile anlatamadığı hatta kendisinin bile anlamakta zorluk çektiği içsel sancılarını hiç tanımadığı İhsan Baba ile konuşuyor. Konuştukça açılıyor ve açıldıkça İhsan Baba'nın bilgeliği karşısında adeta kendinden geçiyor. İhsan Baba, Tarık için öylesine bir kahvehanede gördüğü sıradan bir ihtiyar olarak karşımıza çıkıyor. Ancak feleğin çemberinden geçmiş bu bilge adam kısa zaman içinde Tarık'ı olduğu gibi okuyucuyu da kendisine bağlıyor. Sakinliği, güçlü hitabeti ve hayata dair inanılmaz tespitleri ile herkesin hayatına ışık tutan bu ihtiyarı tanıma isteği hem Tarık'ı hem de okuyucuyu fazlasıyla sarıyor. Merak duygusu ve akıcı diliyle sürüklenip giden bu kitap, Tarık'ın çözmek istediği hayatı konu alsa da birçok insanın hayatını aydınlatmaya aday oluyor.