Murat Özyaşar´dan şaşırtıcı ve yetkin bir ilk kitap...
Pavase´den bir cümleyle başlıyor Ayna Çarpması; Kendimi yalnız bırakmamak için bütün gece aynanın karşısında oturdum. Ve Beatles´tan bir dizeyle kapanıyor: Bu sabah aynaya baktım kimseyi göremedim. Çarpışmalar, bölünmeler, kırılmalar ve dağılmalar...Yani bir hayatla hesaplaşmanın tüm sancıları... Murat Özyaşar´ın, kendi kuşağının öyküceleri arasında çok geçmeden ayırt edileceğini öykülerini ilk okuduğumda da düşünmüştüm. Doğu´nun içinden çıkıp edebiyatın kılcaldamarlarına yürüme cesareti vardı onda. İçinden çıktığı kültürün kendini kıyaslıyabilecek bütün yaşamsal sıkıntılarından yazınsal yazının derinliğine dalarak kurtulabileceğini çok erken görmüştü.
Semih Gümüş