Harman yerinde gördüm kara kızı, yüreğimde bir çarpıntı oldu; önce utandım, sağa, sola baktım. Ne emmim, ne yengem, ne anam ne de bir yakınım vardı. Köylüm de yoktu meydanda; sanki tanrı hazırlamıştı bu hali, koca harman yerinde bir ben bir de sevdiğim. Ben suskun, kara kız suskun, düvendeki hayvan suskun, yârin karakaçanı senekleri sırtında; o da suskun.